Drzewa

Gdy jest mi smutno, smutno i źle,
Ja wiem gdzie szukać pociechy
Tam, gdzie nie liczy się władza i pieniądz,
Nie liczą się też moje grzechy

Droga daleka, lecz cel mnie czeka,
Cel, który wszystko wyjaśni,
Biorę więc namiot i ruszam w nieznane
Bez żalów, problemów i waśni

Plecak na plecach, w chlebaku pajda chleba
I drzewa... I drzewa...

Już trud wędrówki doskwiera
I słońce grzeje mi w plecy
Lecz wiem, że cel na mnie czeka
Więc chodźcie ze mną koledzy!

Idziemy borem, lasem i knieją,
Niejeden z tyłu zostanie -
Ci, którzy celu nie rozumieją,
A celem tym jest — wędrowanie!

Utwór zespołu "Złocista polana"

drukuj

« powrót